Feudalne rządy carskie w pewnym stopniu liczyły się jednak z interesami młodej burżuazji. Od początku stulecia popierano przemysł krajowy poprzez protekcyjną politykę celną. Starano się też przyciągnąć do Rosji kapitał obcy. W celu ułatwienia handlu wewnętrznego rozbudowywano drogi wodne i lądowe, Istotne zmiany w polityce gospodarczej Rosji nastąpiły jednak dopiero po 1860 r. W 1861 r. ministrem finansów został Reutern, który kierował rosyjską polityką ekonomiczną aż do 1878 r. Był on zwolennikiem wolnego handlu i włączenia Rosji w nurt życia gospodarczego kapitalistycznego Zachodu. Znalazło to wyraz wewnątrz kraju w propagowaniu i popieraniu prywatnej inicjatywy, a zwłaszcza w udzielaniu koncesji na budowę linii kolejowych. Równocześnie zwiększano nacisk podatkowy, rozpowszechniano pożyczki wewnętrzne itp. W handlu zagranicznym obniżono stawki celne na towary przywożone i wywożone. Starano się też zainteresować inwestycjami w Rosji i przyciągnąć kapitał obcy. Polityka Reuterna sprzyjała spekulacji i nadużyciom, co ostatecznie, w okresie kryzysu światowego lat siedemdziesiątych, przyspieszyło i pogłębiło procesy degresyjne w gospodarce rosyjskiej, Dzięki przewadze rolnictwa i zainteresowaniu obszarników w handlu zagranicznym zbożem Rosja, aż do końca lat siedemdziesiątych, uznawała zasady wolnego handlu: zwrot nastąpił po 1880 r.