Finansowanie wojska

Jednym z czynników określających wpływ militaryzacji na gospodarkę jest metoda finansowania programu militaryzacji. Teoretycznie istnieją tu następujące możliwości: po pierwsze — ściągnięcie przez państwo części bieżącej siły nabywczej w trybie zwiększenia opodatkowania społeczeństwa: po drugie — przez wykorzystanie zgromadzonych w systemie bankowym zakumulowanych i zaoszczędzonych środków finansowych (dług publiczny): po trzecie — przez uruchamianie dodatkowej inflacyjnej emisji pieniądza papierowego. Pierwsza metoda (wzrost opodatkowania) może zniwelować efekty koniunkturalne, uzyskane przez rozwijanie militaryzacji. Wzrost popytu wywołany zamówieniami zbrojeniowymi zostaje w tych warunkach ograniczony w wyniku przejęcia przez państwo części bieżącej siły nabywczej społeczeństwa. Dotyczy to zarówno rynku dóbr konsumpcyjnych, jak i środków produkcji. Stopień ograniczenia jednych (dóbr konsumpcyjnych) i drugich (środków produkcji) zależy od „klucza”, jaki zostanie przyjęty przy powiększaniu podatków. Doświadczenie historyczne dowodzi, że finansowanie przez państwo programu militaryzacji przez „przykręcanie śruby podatkowej” odczuwalne jest bardziej przez masy pracujące niż przez kapitalistów, bardziej więc odbija się na spadku popytu konsumpcyjnego niż inwestycyjnego.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>