Poszczególne oddziaływania sterujące nie wywołują jednakowych skutków w rozwoju rolnictwa. W związku z tym należy określić hierarchię oddziaływań sterujących i koncentrować uwagę na decyzjach o znaczeniu strategicznym, przesądzających o przebiegu procesu rozwoju rolnictwa. Stanowi to kolejną zasadę sterowania rozwojem rolnictwa. Oddziaływania sterujące, zwłaszcza o znaczeniu strategicznym, nie mogą być sprzeczne, tzn. nie powinny wywoływać diametralnie różnych tendencji. To samo można powiedzieć o decyzjach sterujących o znaczeniu taktycznym i operatywnym nie powinny one być sprzeczne z decyzjami o znaczeniu strategicznym. Trzeba dążyć do sytuacji odwrotnej, tj. aby zespół oddziaływań był wewnętrznie komplementarny. Stanowi to następną zasadę sterowania rozwojem rolnictwa. Należy stwierdzić, iż ze względu na mnogość czynników (m.in. wielorakość celów, różnorodność czynników rozwoju rolnictwa) praktyczne spełnienie tej zasady jest szczególnie trudne. Proces rozwoju rolnictwa ex definit’one ma charakter dynamiczny. Decyzje sterujące podejmuje się natomiast na podstawie statycznego obrazu tego procesu, tj. obrazu jego przekroju w pewnym momencie. Pomijając samą poprawność statycznego obrazu, trzeba dążyć do uchwycenia procesu rozwoju rolnictwa w ruchu, a w ślad za tym — do określenia nie tylko stanu równowagi statycznej, lecz i równowagi dynamicznej. Podejście spełniające te warunki, zwane ujęciem dynamicznym, można uznać za następną zasadę sterowania rozwojem rolnictwa.
Leave a reply