W naszym rolnictwie najsilniejsza jest zazwyczaj konkurencja o ziemię, gdyż jest to środek produkcji ściśle zdeterminowany ilościowo zarówno w skali przedsiębiorstwa, jak i całego rolnictwa oraz stosunkowo uniwersalny, jeśli chodzi o sposoby i kierunki użytkowania. Nasilenie tej konkurencji maleje wraz z obniżaniem się jakości gleby. Niemal zupełnie wyłączone są z międzygałęziowej konkurencji o ziemię te rodzaje użytków rolnych, które z pewnych szczególnych względów mogą być użytkowane tylko w jeden, ściśle określony sposób. Przykładem takich użytków mogą być łąki, pastwiska, sady i inne trwałe plantacje, gleby górskie, gleby najgorsze lub ziemia pod zabudowę. Zazwyczaj silna jest także międzygałęziowa konkurencja o kapitał, a zwłaszcza o kapitał w formie obrotowych środków produkcji i środków inwestycyjnych. Wynika to z uniwersalności i wielofunkcyjności nakładów kapitałowych, które — o ile nie mają jeszcze skonkretyzowanej postaci materialnej, a więc występują jako środki pieniężne — mogą być bez większych przeszkód użyte w dowolnej działalności lub gałęzi, jednocześnie zaś mogą pełnić funkcję substytutu ziemi, jak i pracy żywej. Oczywiście, i w tym wypadku można wyróżnić pewne składniki, które są przedmiotem ograniczonej lub znikomej konkurencji. Będą to głównie trwałe środki produkcji (budynki, budowle, maszyny itd.).