Matematyka w ekonomii

Stosowanie metod matematycznych w ekonomii może dać pożądane rezultaty jedynie wówczas, gdy ogólne założenia teoretyczne są prawidłowe. Uznanie przeto osiągnięć niektórych ekonomistów burżuazyjnych w dziedzinie rozwoju technik badawczych nie oznacza bynajmniej przyjęcia formułowanych przez nich teorii. Np. pewne ich statystyczne metody badań nad popytem zasługują na dalsze rozwinięcie, natomiast burżuazyjne „teorie popytu” — na skutek swych subiektywistycznych założeń — nie są do przyjęcia. Niesfałszowany obraz procesów gospodarczych można uzyskać tylko w oparciu o metodologię marksistowską. Zwolennikiem stosowania w ekonomii metod matematycznych był również Marks, o czym świadczy wypowiedź zawarta w jego liście do Engelsa z 31. V. 1873.: „Chodzi mianowicie o to: znasz tablice, w których ruch cen, discountrate (stopa dyskontowa) itd. w ciągu roku itd. przedstawiany jest w postaci wznoszących się i opadających zygzaków. Usiłowałem już nie raz — do analizy kryzysów — obliczyć te ups and downs (wahania) jako nieregularne krzywe i sądziłem, że zdołam na ich podstawie określić matematycznie podstawowe prawa kryzysów”.