Ze względu na potrzeby poszczególnych członków i konieczność stabilizacji warunków ich bytu spółdzielnie produkcyjne przyjęły system gwarantowanego minimum dochodu (gwarantowana opłata pracy)3. System ten polega na tym, że w każdym miesiącu wypłaca się wszystkim pracującym w spółdzielni z góry ustaloną „płacę roboczą”, natomiast całkowite rozliczenie następuje w końcu roku. Podstawę ustalania gwarantowanej opłaty pracy stanowi planowana na dany rok wysokość opłaty dniówki obrachunkowej, która z kolei jest pochodną planowanego dochodu ogólnego. Nie oznacza to jednak, że w spółdzielniach istnieje normalna płaca robocza, ustalona z góry i znana pracownikowi przy zawieraniu urnowy o pracę. W spółdzielniach nadal podstawą opłaty pracy jest wytworzony dochód, natomiast gwarantowana opłata pracy jest pewnym rozwiązaniem organizacyjnym, mającym istotne znaczenie w sterowaniu i zarządzaniu spółdzielnią. Główną jego funkcja jest stabilizacja ekonomicznych warunków pracy i życia członków spółdzielni produkcyjnych. W praktyce sterowania spółdzielnią mogą wystąpić pewne sprzeczności między dochodem podzielnym i niepodzielnym. Bieżący interes spółdzielców, a zwłaszcza konieczność stałego zwiększania dochodów poszczególnych członków, może skłaniać kierownictwo do zwiększania dochodów podzielnych kosztem dochodów niepodzielnych (funduszy, rezerw i zapasów).