Panstwa dobrobytu

Apologetyczna koncepcja burżuazyjna głosząca, iż w wyniku strukturalnych przeobrażeń dokonujących się we współczesnym kapitalizmie głównym celem państwa burżuazyjne-go stało się zapewnienie powszechnego dobrobytu wszystkim członkom społeczeństwa. Wśród zwolenników tej koncepcji występują poważne różnica zdań co do tego, jakie państwa burżuazyjne należy zaliczyć do welfare state, kiedy one jako takie się ukształtowały, jaki powinien być zasięg ingerencji państwa w życie gospodarcze i jego działalności socjalnej, jakie są perspektywy jego dalszego rozwoju. W tej sytuacji trudno mówić o w pełni ukształtowanej teorii, chociaż można wyodrębnić pewne elementy występujące u większości przedstawicieli koncepcji welfare state: charakteryzowanie welfare stale jako państwa „pozytywnego”, aktywnie ingerującego w życie gospodarcze i socjalne: przeciwstawienie się koncepcji państwa -dyktatury proletariatu: uznanie ekonomiki kapitalistycznej opierającej się na prywatnej własności środków produkcji za podstawę ekonomiczną współczesnego państwa : głoszenie tezy o ponad-klasowym charakterze państwa, co ma znajdować wyraz w jego rzekomej trosce o całe społeczeństwo, w przejęciu odpowiedzialności za poziom życia ogółu obywateli, a w szczególności — jak to twierdzą niektórzy — w przekazywaniu części dochodów od warstw wyżej postawionych w hierarchii społecznej do warstw upośledzonych: welfare state jest często przedstawiane jako system pośredni między państwem burżuazyjnym a socjalistycznym, co ma znajdować wyraz m. in. w postaci tzw. „ekonomiki mieszanej” oraz w działalności tego rodzaju, jak polityka „pełnego zatrudnienia”, rozwój usług socjalnych, polityka podatków progresywnych.