Z dostarczonych w paszy składników pokarmowych odzyskuje się w produktach zwierzęcych zależnie od okresu użytkowania i wydajności: przy użytkowaniu mlecznym bydła — 20—30% energii cieplnej i 25—30% białka, przy opasie bydła — 8—12% energii cieplnej i 21—29% białka przy tuczu trzody 25—30% energii cieplnej i 25—35% białka przy użytkowaniu nieśnym kur 10—18% energii cieplnej. Oznacza to, że w procesie przekształcania produktów roślinnych na produkty zwierzęce występują określone straty.1. Stanowią one konieczny koszt przekształcenia produktów roślinnych na produkty zwierzęce o wyższej wartości konsumpcyjnej i dietetyczno-odżywczej. Problem strat w trakcie przetwarzania pojawia się wraz z przejściem ,na intensywny typ produkcji zwierzęcej, gdy produkty wytworzone przez człowieka lub rośliny nadające się do bezpośredniego spożycia (zboża, ziemniaki) przetwarza się z określonymi stratami na produkty pochodzenia zwierzęcego. Zróżnicowanie zawartości i jakości składników pokarmowych w poszczególnych roślinach i różna przystosowalność do warunków przyrodniczych poszczególnych gatunków roślin i zwierząt stwarzają możliwość wyboru najbardziej efektywnego kierunku produkcji roślinnej i zwierzęcej. W wyniku powyższego różnicuje się struktura produkcji rolniczej w poszczególnych krajach. W każdym kraju dokonuje się wyboru takich, gałęzi produkcji, które w danych warunkach zapewniają najwyższą efektywność wytwarzania podstawowych składników pokarmowych: węglowodanów, białka, tłuszczów i innych.