Jedna z ogólnych prawidłowości określających dynamikę popytu żywnościowego jest tzw. prawo Engla. Prawo to głosi, że w miarę przechodzenia od dochodów niższych do wyższych maleje udział wydatków na żywność. Wraz ze wzrostem ogólnej sumy wydatków rosną również wydatki na żywność, ale stosunkowo wolniej niż ogół wydatków, co oznacza spadek udziału wydatków na żywność w strukturze wydatków ogółem. Prawo Engla ma charakter empiryczny, tzn. zostało sformułowane na podstawie szeregu obserwacji statystycznych. Ogólną jego podstawą są prawa fizjologiczne, powodujące iż potrzeby żywnościowe są potrzebami podstawowymi, tzn. że ich zaspokojenie w pewnym (minimalnym) zakresie stanowi konieczność życiową, przesuwającą na dalszy plan wszystkie inne potrzeby. Jednocześnie potrzeby żywnościowe mają swoje maksymalne, fizjologicznie określone granice globalnego zapotrzebowania na składniki pokarmowe (np. energetyczne, białkowe) i jeszcze węższe granice możliwości i potrzeb konsumpcyjnych na poszczególne produkty żywnościowe. Fakty te powodują, że przy niskim poziomie dochodów na głowę ludności popyt na produkty żywnościowe wyprzedza popyt na produkty nieżywnościowe, jednakże powyżej pewnego poziomu dochodów popyt ten wzrasta wolniej, aniżeli popyt na produkty nieżywnościowe. Prawidłowość to znajduje potwierdzenie w aktualnych danych statystycznych ilustrujących sytuację wt naszym kraju i to zarówno w ujęciu dynamicznym, jak i statycznym.
Leave a reply