Spadek liczby ludności rolniczej staje się w pewnym okresie warunkiem postępu w rolnictwie, gdyż przyczynia się do poprawy struktury agrarnej wraz z wynikającymi z tego konsekwencjami ekonomicznymi i społecznymi. Poprawie ulegają relacje dochodowe w rolnictwie, zwiększa się społeczna wydajność pracy, pogłębia się społeczny podział pracy itp. Na obecnym etapie intensywnego rozwoju Polski akcentuje się rolę czynnika ludzkiego w zakresie wykorzystania środków produkcji i potencjału gospodarczego kraju. Rosnące potrzeby gospodarki narodowej będą powodowały dalszy odpływ siły roboczej z rolnictwa, co przy niezbędnym, dalszym wzroście produkcji rolnej będzie musiało znaleźć odbicie w formułowaniu nowych zasad gospodarowania zasobami siły roboczej w rolnictwie. Na obecnym etapie rozwoju gospodarczego szczególne znaczenie ma polityka zatrudnienia w rolnictwie i jego racjonalizacja. Wyraża się to w przejściu od ekstensywnej do intensywnej gospodarki siłą roboczą, w zmniejszaniu się przyrostu siły roboczej w rolnictwie i narastaniu potrzeb i konieczności przemian w strukturze czynników produkcji.