Przestrzenne zróżnicowanie zasobów i struktury siły roboczej staje się coraz wyraźniej zasadniczym czynnikiem regionalnego zróżnicowania społeczno-ekonomiczinej struktury rolnictwa i relacji czynników produkcji oraz bezpośrednio wpływa na kształtowanie się warunków społecznej i technicznej rekonstrukcji gospodarki rolnej w poszczególnych regionach. Kształtowanie się terytorialnych prawidłowości w rozmieszczeniu siły roboczej (ludności rolniczej) ma bezpośredni związek z rozwojem poszczególnych regionów. Istnieje związek między liczbą ludności rolniczej na danym terytorium a poziomem i dynamiką zmian w wielkości i strukturze produkcji rolniczej. Ekonomiczne prawidłowości rozwoju gospodarki rolnej powodują, że na skutek różnych układów czynników produkcji poziom, intensywność i struktura produkcji rolniczej ulegają charakterystycznym zmianom. Zmiany poziomu, dynamiki i kierunków produkcji rolniczej oraz zmiany struktury agrarnej wynikają przede wszystkim ze zmian w zasobach pracy. W literaturze ekonomiczno-rolniczej i studiach socjologicznych coraz mocniej podkreśla się rolę ludności pracującej w rolnictwie jako twórczej siły organizującej proces produkcyjny oraz realizującej szersze cele społeczne i humanistyczne. Ludność rolnicza pracuje i żyje w specyficznych warunkach i specyficznym środowisku.