W gospodarce socjalistycznej rynek, jako forma więzi ekonomicznej między rolnictwem a innymi działami gospodarki narodowej, wymaga swoistych metod regulacji. Metody te służą podporządkowaniu rynku systemowi gospodarki planowej. Prawa ekonomiczne działające na rynku chłopskim mają charakter żywiołowy, ponieważ poszczególni producenci podejmują samodzielnie decyzje dotyczące rozmiarów produkcji oraz terminów i ilości produktów dostarczonych na rynek. W związku z rozproszeniem produkcji rolnej (decyzje powyższe podejmują miliony samodzielnych gospodarstw) niezbędną równowagę między podażą różnych produktów rolnych i popytem na nie osiąga się za pośrednictwem żywiołowego dostosowywania się tych wielkości przez mechanizm cenowy. Planowa gospodarka socjalistyczna nie może rozwijać się wyłącznie za pomocą stosunków rynkowych. Forma ta może być mało efektywna zarówno z punktu widzenia całej gospodarki narodowej, jak i interesów rolników. Żywiołowe wahania rynkowe mogą stać się źródłem niepewności i zakłóceń zagrażających stabilności i planowemu charakterowi rozwoju gospodarki narodowej. W systemie gospodarki socjalistycznej konieczne jest więc stworzenie specyficznej formy stosunków rynkowych, polegającej na możliwie daleko idącym ograniczeniu żywiołowości i podporządkowaniu rynku rolnego prawom gospodarki planowej.
Leave a reply