Burżuazyjna teoria podjęta i rozpowszechniana przez zachodnioeuropejskie partie socjaldemokratyczne: głosi, że kapitalizm współczesny uległ tak daleko idącej transformacji, że utracił już wszystkie swoje dawne cechy, stając się ustrojem przynoszącym wszystkim obywatelom równe szansę i równe korzyści. Wzrost roli państwa i rozszerzenie zakresu jego działania we współczesnym kapitalizmie został wykorzystany do sformułowania teorii o ponadklasowej roli państwa, jako bezstronnego opiekuna wszystkich obywateli i arbitra w sporach. Wzrost liczby akcjonariuszy w przedsiębiorstwach kapitalistycznych i emisja drobnych akcji przez monopole zostały wykorzystane do sformułowania teorii głoszącej, że nastąpiła demokratyzacja kapitału i takie upowszechnienie prywatnej własności, że faktycznie znikły jakoby podstawy istnienia klas i konfliktów klasowych, ustępując miejsca tylko grupom zawodowym. Wzrost roli i znaczenia techniczno-ekonomieznych grup zarządzających we współczesnym, zwłaszcza wielkim przemyśle został wykorzystany do sformułowania teorii o rewolucji w zarządzaniu, w rezultacie której znika jakoby prywatny kapitalista, a warstwą panującą w społeczeństwie jest profesjonalna grupa managerów.