Towarowość poszczególnych produktów rolnych nie jest jednakowa. Występujące tu różnice uzasadnione są zarówno określonymi prawidłowościami ekonomiki produkcji rolnej, jak i strukturą spożycia rodzin chłopskich. Produkty zwierzęce wykazują wyższą towarowość oraz wyższą dynamikę jej wzrostu niż produkty roślinne, z wyjątkiem roślin przemysłowych (itp. burak cukrowy, rzepak), których towarowość sięga 100%. Dzieje się tak dlatego, że produkcja zwierzęca stanowi na ogół produkt zakończony (gotowy), podczas gdy przeważająca część produkcji roślinnej przeznaczona jest do dalszego przerobu lub na reprodukcję. W zakresie produkcji roślinnej (z wyjątkiem roślin przemysłowych) najwyższa towarowość cechuje zboża chlebowe (zwłaszcza pszenicę), niższa — ziemniaki i zboża pastewne. Towarowość większości roślin pastewnych (siano, zielonki) jest znikoma. W produkcji zwierzęcej najwyższą towarowość wykazuje żywiec wieprzowy. Towarowość mleka jest mniejsza na skutek dużego zużycia naturalnego przez ludność wiejską.