Akumulacja wewnętrzna gospodarstwa chłopskiego, zwana też akumulacją wewnątrzgospodarczą, obejmuje następujące składniki: wydatki pieniężne na inwestycje produkcyjne, opłaty za melioracje i elektryfikację, przyrost wartości stada, przyrost wartości zapasów oraz przyrost zadłużenia. Akumulacja obejmuje więc zarówno to, co gospodarstwo chłopskie wytwarza samo i w formie naturalnej zużywa na cele produkcyjne, jak i to, co otrzymuje rolnictwo chłopskie z zewnątrz, z innych działów gospodarki narodowej. Podobnie jak w przypadku funduszu spożycia, w miarę rozwoju rolnictwa i jego modernizacji technicznej rośnie udział wydatków na zakup dóbr inwestycyjnych pochodzenia zewnętrznego (głównie przemysłowego), maleje zaś udział samozaopatrzenia produkcyjnego. Specyficzną cechę gospodarstwa chłopskiego stanowi to, że wytwarza ono dla siebie pewną cząstkę składników funduszu inwestycji. Chodzi tu w szczególności o przyrost wartości stada i zapasów. Podkreślić trzeba, że udział samozaopatrzenia produkcyjnego wygląda inaczej w pojedynczym gospodarstwie i w rolnictwie jako całości. Rolnictwa wytwarza dla siebie prawie cały inwentarz zarodowy, ale nie oznacza to, że w jednakowej skali czynią to poszczególne gospodarstwa.
Leave a reply