Angielska burzuazja

Burżuazja angielska starała się przede wszystkim o zmniejszenie kosztów produkcji. Pozwalałoby to na pewne obniżenie cen i wzrost zysków. W celu obniżenia kosztów produkcji wprowadzono nowe, bardziej udoskonalone i prostsze w obsłudze maszyny, stosowano nowe metody produkcyjne, masowo zatrudniano kobiety i dzieci, wynagradzając je gorzej niż mężczyzn. Pogłębiano zatem jeszcze bardziej proces pauperyzacji ludności, przez co ograniczano także możliwości zbytu na rynku wewnętrznym. W nowych warunkach wzmógł się wśród burżuazji angielskiej ruch na rzecz likwidacji ograniczeń w handlu zagranicznym. Domagano się reformy taryfy celnej, obniżenia ceł przywozowych, wycofania zakazów przywozu oraz obniżenia ceł wywozowych. Kapitaliści angielscy nie obawiali się konkurencji obcej, gdyż przemysł angielski posiadał najbardziej nowoczesny park maszynowy. Dlatego na rynku światowym mogli, oni oferować towary po niższych cenach i mimo to osiągać znaczne zyski. Już w 1819 r. władze zezwoliły na import towarów wełnianych, poprzednio w pełni zakazany. Nastąpiły bardzo poważne obniżki ceł, np. cło przywozowe od artykułów bawełnianych, które wynosiło 50% wartości towaru obniżono do 10%. Zezwolono też na przywóz wyrobów z jedwabiu.