Dobrowolne lub przymusowe zrzeszenia rzemieślników jednego lub pokrewnych rzemiosł: w feudalizmie stanowiły podstawową formę organizacji produkcji i całokształtu życia zbiorowego rzemieślników miejskich: powstały dla obrony interesów rzemieślników przed wyzyskiem feudalnym: istotnym ich celem była też walka z konkurencją. Cechy rzemieślnicze ściśle reglamentowały i kontrolowały produkcję, zaopatrzenie i zbyt wyrobów w poszczególnych gałęziach rzemiosła. W późniejszym okresie feudalizmu. a szczególnie w okresie narastania kapitalizmu Cechy rzemieślnicze hamowały swobodny rozwój sił wytwórczych: wraz z rozwojem kapitalizmu stopniowo traciły swoje znaczenie. W Polsce Ludowej Cechy rzemieślnicze stanowią przymusowe zrzeszenie samoistnych rzemieślników o charakterze społeczno-zawodowym, tworzące podstawową jednostkę organizacyjną -samorządu rzemieślniczego, z własną osobowością prawną: powoływane są przez wojewódzkie władze przemysłowe na wniosek właściwej izby rzemieślniczej: władze te określają ich siedzibę, obszar działania oraz przynależne rzemiosła: minimum zrzeszonych w jednym cechu wynosi 50 rzemieślników: najczęściej istnieją cechy powiatowe jako wielobranżowe tzw. cechy rzemiosł różnych: w bardziej rozwiniętych powiatach występują również cechy obejmujące jedno lub kilka rzemiosł: jednobranżowe cechy mogą obejmować także kilka powiatów lub teren całego województwa.
Leave a reply