Narastanie zjawisk interwencjonizmu państwowego doprowadziło do istotnych przemian w burżuazyjnej ekonomii politycznej, do rewizji przez nią wielu zasad, które były podstawą polityki gospodarczej przez dość długi okres historii. Najpełniejszym wyrazem tego procesu było ukształtowanie się w okresie międzywojennym — m.in. pod bezpośrednim wpływem wielkiego kryzysu ekonomicznego — koncepcji keynesizmu, który na gruncie ideologii i kategorii burżuazyjnej ekonomii politycznej stał się teoretycznym uzasadnieniem ingerencji kapitalistycznego państwa w gospodarkę. Zerwanie przez burżuazyjną ekonomię polityczną z tezą o zbędności tej ingerencji, sformułowaną przez klasyków burżuazyjnej ekonomii, nie dokonało się bynajmniej szybko, nie znaczy to także, że wszystkie kierunki tej ekonomii uznają bez zastrzeżeń koncepcje keynesizmu. Jest charakterystyczne, że po II wojnie światowej odżyły w niektórych krajach Europy Zachodniej koncepcje liberalne, przybierając postać tzw. neoliberalizmu. Kierunek ten stał się na przykład w Niemieckiej Republice Federalnej podstawą polityki gospodarczej rządów chrześcijańskiej demokracji przez dość długi, gdyż prawie dwudziestoletni okres.
Leave a reply