W ostatnim dziesięcioleciu XIX w. rozpoczął się szybki rozwój kapitalizmu, a wraz z nim bankowości i kredytu w krajach Dalekiego Wschodu, przede wszystkim w Japonii. W 1880 r. powstał tam bank Joko-hama Specie, specjalizujący się w transakcjach w walutach obcych. Do końca XIX w. istniały w Japonii wielkie banki finansujące przemysł. handel i rolnictwo, banki hipoteczne udzielające kredytu długoterminowego, jak również obsługujące handel zagraniczny i finansujące gospodarczą oraz polityczną ekspansję japońską na obcych terenach. Podobnie jak w europejskich krajach słabiej rozwiniętych gospodarczo, gdzie kapitalizm powstał stosunkowo późno, w bankowości japońskiej dużą rolę odgrywał kapitał zagraniczny. W XIX w. kapitalistyczny system bankowo-kredytowy rozwinął się w większości krajów europejskich. Początkowo banki spełniały przede wszystkim rolę instytucji emisyjnych. Rozwój kapitalistycznych stosunków towarowo-pieniężnych, przemysłu i handlu, doprowadził do rozszerzenia działalności banków i do wzrostu roli kredytu. Funkcje emisyjne skoncentrowano w nielicznych centralnych instytucjach finansowych, ściślej powiązanych z władzami państwowymi. Obsługiwaniem przemysłu,, handlu i rolnictwa zajęły się specjalne banki handlowe, gdzie mobilizowano wolne kapitały i udzielano pożyczek przedsiębiorstwom. W drugiej połowie XIX w. w niektórych krajach rozwiniętych gospodarczo miała miejsce koncentracja kapitału bankowego.
Leave a reply