Na zachodzie kontynentu europejskiego liberalizm gospodarczy zaczął się rozpowszechniać pod koniec XVIII w., zaś w Europie środkowej i wschodniej w pierwszej połowie XIX w. Politykę liberalną, podobnie jak w Anglii, stosowano przede wszystkim w poszczególnych państwach w odniesieniu do spraw własnej gospodarki, jednak w sposób znacznie mniej konsekwentny. W polityce gospodarczej w stosunku do zagranicy istotną rolę odgrywała nadal protekcjonistyczna ochrona przed napływem obcych towarów przemysłowych. Rozprzestrzenianie się liberalizmu w wewnętrznej polityce gospodarczej związane było, podobnie zresztą jak w Anglii, z likwidowaniem pozostałości ograniczeń feudalnych w przemyśle i handlu, hamujących rozwój stosunków kapitalistycznych. We Francji w 1774 r. ministrem skarbu został A. Turgot (1727— 1781), zwolennik fizjokratyzmu. Z jego inicjatywy przystąpiono do znoszenia regulaminów cechowych (1775) i likwidacji cechów (1776), zakazano też tworzenia korporacji rzemieślniczych. Po ustąpieniu Turgota odwołano decyzje o ich likwidacji, ale rozwiązanych nie reaktywowano. Ułatwiano też, tak trudny poprzednio, dostęp do cechów. Władze ustanowione po Wielkiej Rewolucji Francuskiej uchwaliły ponownie likwidację cechów.
Leave a reply