W XVIII w., zwłaszcza w jego drugiej połowie, w gospodarce poszczególnych krajów dojrzewały przesłanki zmian w dominującej tu polityce merkantylistycznej. We Francji i Anglii mniej więcej równocześnie, ale w wyniku działania odmiennych przyczyn, zaczęły dojrzewać poglądy o konieczności ograniczenia, a nawet likwidacji reglamentacji życia gospodarczego przez państwo, udzielenia przedsiębiorstwom i kupcom pełnej swobody działania. Pojawiło się podstawowe hasło liberalizmu gospodarczego: laissez faire, laissez passer: jego twórcą był jakoby Yincent de Gournay, żyjący we Francji w połowie XVIII w. Idee liberalizmu gospodarczego znalazły wyraz w poglądach fizjokratów, reprezentowanych przede wszystkim przez Frangois Quesnaya (1694—1774) i w teorii klasycznej szkoły ekonomii politycznej reprezentowanej w Anglii przez Adama Smitha (1723—1790) i Dawida Ricardo (1772—1823), a we Francji przez P. Boisguilleberta (1646—1714). Wysunięto tezę o obiektywnym, niezależnym od woli ludzkiej charakterze życia gospodarczego i rządzących nim praw ekonomicznych. Próbowano też uzasadnić dążenia do osiągnięcia sukcesów w działalności gospodarczej — zysków, uznając je za zgodne z interesami ogólnospołecznymi.
Leave a reply