Eksploatując glebę i czerpiąc z jej zasobów składniki pokarmowe, człowiek prowadzi często do naruszenia równowagi biologicznej środowiska produkcyjnego. W celu uniezależnienia się od ujemnych skutków ingerencji w procesy biologiczne, człowiek musi stosować szereg kompensujących zabiegów uprawowych, musi np. ustalać systemy gospodarowania chroniące glebę, sztucznie regulować warunki środowiska przez meliorację, nawożenie organiczne i mineralne oraz stosować środki ochrony roślin. Historia produkcji roślinnej jest w zasadzie historią zabiegów stosowanych przez człowieka w celu utrzymania żyzności gleby. Jednym z podstawowych warunków racjonalnego gospodarowania w rolnictwie jest ukształtowanie takiej kompozycji roślin, tzn. takiego profilu produkcji roślinnej, który w danych warunkach klimatycznych najlepiej wykorzystuje wartości produkcyjne gleby i jednocześnie gwarantuje maksymalną ekonomiczną efektywność produkcji. Podstawową cechą produkcji zwierzęcej, jako działu rolnictwa, jest jej przetwórczy charakter. Przetwarzanie produktów roślinnych na zwierzęce związane jest z określonymi stratami wartości odżywczych pasz, ponieważ duża część energii zawartej w paszach jest wykorzystana na utrzymanie procesów życiowych zwierzęcia (pasza bytowa). W procesie tym należy odróżnić sprawność ekonomiczną (opłacalność) i sprawność technologiczną (fizjologiczną) chowu zwierząt.
Leave a reply