Gospodarka skarbowa nie może być rozpatrywana tylko z punktu widzenia ściągania przez rząd pewnej części dochodów społeczeństwa, W wielu bowiem państwach, a szczególnie dotyczyło to krajów później wkraczających na tory gospodarki kapitalistycznej, rządy ze zgromadzonych w budżecie środków finansowych podejmowały rozległe inwestycje. Wobec słabości kapitału prywatnego, inwestycje te odgrywały zasadniczą rolę nie tylko w bezpośredniej rozbudowie infrastruktury (budowa dróg, kolei, łączności itp.), ale także wpływały na nakręcanie koniunktury gospodarczej. Inwestycje finansowane z budżetu stwarzały bowiem zapotrzebowanie na wiele wyrobów przemysłowych, co zachęcało prywatnych wytwórców do podejmowania ich produkcji. Rozwój produkcji powodował wzrost zatrudnienia robotników. Ci z kolei, wydatkując otrzymane zarobki, zwiększali zapotrzebowanie na wytwory niektórych działów przemysłu lekkiego. Rosnący popyt na artykuły produkowane w fabrykach włókienniczych, spożywczych itp. powodował rosnące zamówienia fabrykantów na środki produkcji. Ożywiało to koniunkturę w przemyśle ciężkim i maszynowym. W ten sposób inwestycje państwowe miały istotne znaczenie dla przyspieszenia tempa wzrostu gospodarczego krajów pozbawionych większych kapitałów prywatnych.