Jednym z czynników określających wpływ militaryzacji na gospodarkę jest metoda finansowania programu militaryzacji. Teoretycznie istnieją tu następujące możliwości: po pierwsze — ściągnięcie przez państwo części bieżącej siły nabywczej w trybie zwiększenia opodatkowania społeczeństwa: po drugie — przez wykorzystanie zgromadzonych w systemie bankowym zakumulowanych i zaoszczędzonych środków finansowych (dług publiczny): po trzecie — przez uruchamianie dodatkowej inflacyjnej emisji pieniądza papierowego. Pierwsza metoda (wzrost opodatkowania) może zniwelować efekty koniunkturalne, uzyskane przez rozwijanie militaryzacji. Wzrost popytu wywołany zamówieniami zbrojeniowymi zostaje w tych warunkach ograniczony w wyniku przejęcia przez państwo części bieżącej siły nabywczej społeczeństwa. Dotyczy to zarówno rynku dóbr konsumpcyjnych, jak i środków produkcji. Stopień ograniczenia jednych (dóbr konsumpcyjnych) i drugich (środków produkcji) zależy od „klucza”, jaki zostanie przyjęty przy powiększaniu podatków. Doświadczenie historyczne dowodzi, że finansowanie przez państwo programu militaryzacji przez „przykręcanie śruby podatkowej” odczuwalne jest bardziej przez masy pracujące niż przez kapitalistów, bardziej więc odbija się na spadku popytu konsumpcyjnego niż inwestycyjnego.
- Lipiec 2018 (1)
- Wrzesień 2017 (9)
- Sierpień 2017 (12)
- Lipiec 2017 (17)
- Czerwiec 2017 (9)
- Luty 2017 (3)
- Styczeń 2017 (5)
- Październik 2016 (1)
- Sierpień 2016 (1)
- Lipiec 2016 (1)
- Luty 2016 (1)
- Grudzień 2015 (24)
- Listopad 2015 (22)
- Październik 2015 (35)
- Wrzesień 2015 (19)
- Sierpień 2015 (25)
- Lipiec 2015 (12)
- Czerwiec 2015 (24)
- Maj 2015 (16)
- Styczeń 1970 (4)
Leave a reply