Geografia ekonomiczna

Jedna z dwu grup nauk geograficznych badająca społeczeństwo i formy jego działalności gospodarczej, jak rolnictwo, leśnictwo, rybactwo, przemysł, transport itp., w ich wzajemnych związkach i układach przestrzennych, w powiązaniu z warunkami przyrodniczymi oraz stosunkami społecznymi i ekonomicznymi określonego czasu i miejsca. Nowoczesna geografia ekonomiczna wytworzyła się z dwóch źródeł: z powstałej w drugiej połowie XIX w. antropogeografii, definiowanej najczęściej jako nauka o wzajemnych stosunkach między człowiekiem a przyrodą, oraz z rozwijającej się równolegle z nią dawnej geografii handlowej, zajmującej się głównie rozmieszczeniem i obrotem surowcami. W Związku Radzieckim antropogeografia uznana za metodologicznie błędną została odrzucona, rozwinęła się natomiast geografia ekonomiczna. traktowana najczęściej jako nauka o rozmieszczeniu produkcji i o regionach gospodarczych. W krajach zachodnich coraz bardziej widoczny jest proces zlewania się dawnej antropogeografii z geografii ekonomicznej. w jedną naukę definiowaną jako nauka o zróżnicowaniu i podobieństwach przestrzennych pomiędzy poszczególnymi obszarami co do sposobów w jakich ludzie zdobywają środki swej egzystencji. Geografia ekonomiczna dzieli się na szereg dyscyplin badających poszczególne formy działalności gospodarczej człowieka, jak geografia: rolnictwa, przemysłu, transportu, zaludnienia i osadnictwa itp. Materiały do swych studiów geografii ekonomicznej czerpie przede wszystkim z bezpośrednich badań terenowych, następnie ze statystyk oraz z dorobku Innych nauk, jak geografia fizyczna, historia.