Kontraktacja

Kontraktacja jest formą skupu produktów rolnych na podstawie dwustronnej umowy .między producentem a organizacją prowadząca skup. Umowa określa ilość przewidzianego do dostarczenia produktu, terminy dostaw, ewentualnie wymagania jakościowe oraz ceny. Kontraktacja obejmuje obecnie zboża, buraki cukrowe, tytoń, chmiel, len, konopie, rzepak, ziemniaki jadalne i przemysłowe, groch, zioła, niektóre warzywa, trawy, produkcję ogrodniczą, trzodę mięsnosłoninową, trzodę bekonową, prosięta, warchlaki, młode bydło rzeźne i inne. Podstawą kontraktacji jest zasada dobrowolności i materialnego zainteresowania producenta. Ujawnianie się deficytu niektórych środków produkcji pochodzenia przemysłowego zmusza państwo do planowej reglamentacji i wówczas wykorzystuje się kontraktację jako jeden ze sposobów planowej alokacji środków. Kontraktacja łączy się wówczas z pewnymi preferencjami dla rolników, którzy podpisali umowy kontraktacyjne. W tym zakresie kontraktacja służy także racjonalizacji i unowocześnianiu produkcji w indywidualnej gospodarce chłopskiej, umożliwia większą ingerencję państwa i kontrolę procesu produkcji rolniczej. Główny walor kontraktacji polega nie na jej formie, lecz na zespole bodźców ekonomicznych i pozaekonomicznych, które związane są z tą organizacją produkcji i skupu. Szczególnie ważne jest to, że kontraktacja stwarza warunki rozwinięcia integracji produkcyjnej, dając organizacjom kontraktującym możliwość ingerencji w sam proces wytwarzania surowców rolniczych.