Kryzys w Japonii

Szczególny przebieg miał kryzys w Japonii. Produkcja przemysłu przetwórczego spadła tam w 1902 r. prawie o 8%, lecz równocześnie nastąpił bardzo poważny wzrost produkcji przemysłu ciężkiego: wytop stali wzrósł w latach 1900—1902 z l do 31 tyś. t, tonaż statków wodowanych w latach 1900—1903 wzrósł z 17 do 48 tyś. t. Zniżkowa tendencja cen objęła przede wszystkim przemysł ciężki, był to jednak spadek nieznaczny. Równocześnie wzrastały ceny produktów nabywanych przez ludność. Taki przebieg kryzysu związany był zapewne z przygotowaniami wojennymi Japonii. We wszystkich krajach zmniejszyło się zatrudnienie, a zatem w sposób istotny pogorszyła się sytuacja robotników. Kryzys objął także inne państwa. W Europie uwidocznił się on w spadku produkcji przemysłowej i cen, zmniejszeniu obrotów handlu międzynarodowego oraz we wzroście bezrobocia. Kraje kolonialne i zależne odczuły kryzys przede wszystkim pośrednio, w wyniku powiązań gospodarczych z krajami rozwiniętymi. Spadły znacznie ceny wielu surowców oraz produktów rolnych, co wpłynęło zwłaszcza na kraje, których gospodarka opierała się na eksporcie jednego tylko produktu.