Łączne określenie ubezpieczeń majątkowych i osobowych, używane w nauce polskiej dla ich przeciwstawienia ubezpieczeniom społecznym. Ubezpieczenia gospodarcze stanowią opartą na wykorzystaniu działania prawa wielkich liczb formę organizowania wspólnot ponoszenia ryzyka określonych zdarzeń losowych, takich jak klęski żywiołowe (np. gradobicie, powódź, pożar) oraz tzw. nieszczęśliwe wypadki: osobiste (utrata zdolności do pracy, utrata żywiciela), komunikacyjne (np. samochodowe), techniczne (np. awaria maszyny, szkody wodociągowe), społeczne (np. rabunek, kradzież). Wspólność ryzyka zagrażającego gronu osób (np, ryzyko pożaru budynku w odniesieniu do posiadaczy budynków) sprawia, że z natury rzeczy grono to stanowi wspólnotę w sensie narażenia na to samo niebezpieczeństwo. Fakt istnienia tej wspólnoty jest podstawą zorganizowania wspólnoty ubezpieczeniowej: jej swoistość polega na tym, że członkowie wspólnoty nie pozostają ze sobą w żadnych stosunkach, zaś wspólnota ponoszenia ryzyka realizuje się poprzez wzajemne stosunki ubezpieczyciela (organizatora wspólnoty) z ubezpieczającymi (tj. z każdym członkiem wspólnoty).
Leave a reply