Charakter technik wytwarzania można określić jedynie przez ich porównanie. Właściwą podstawę odniesienia mogą stanowić techniki stosowane w krajach lub regionach o dobrze rozwiniętym rolnictwie. Warunek ten spełniają najlepiej techniki wytwórcze stosowane w najbardziej rozwiniętych gospodarczo krajach Europy, Ameryki Północnej i Oceanii. Ich przeciwieństwem są tradycyjne lub wręcz prymitywne techniki dominujące w rolnictwie większości krajów Azji i Afryki. Zarówno techniki nowoczesne, jak i tradycyjne (a również pośrednie) różnią się rozmaitymi cechami. Jedną z takich cech, do której przywiązuje się szczególnie dużą uwagę w ekonomice rolnictwa, jest intensywność techniki mierzona stopniem zagospodarowania ziemi i jej wydajnością — od tego bowiem zależy wielkość produkcji rolnej w poszczególnych krajach i w całym świecie. Biorąc to pod uwagę, zarówno zbiór technik nowoczesnych, jak i tradycyjnych można rozpatrywać w dwóch wariantach, z których pierwszy odpowiada warunkom gospodarki rolnej intensywnej, a drugi — warunkom gospodarki rolnej ekstensywnej.
Leave a reply